ေကာင္မေလးႏွင့္ သူမ၏ညစာ

ႏိုင္ငံတစ္ခုစီတိုင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ ရိုးရာထံုးတမ္း အစဥ္အလာေတြအရ အေနအထိုင္ အေျပာအဆို အစားအေသာက္ အပါအ၀င္ စားေသာက္သည့္ပံုစံခ်င္းလည္း မတူၾကပါဘူး.. အေနာက္တိုင္းလူမ်ိဳးေတြက ဇြန္း၊ခက္ရင္းနဲ႔ စားၾကျပီး ျမန္မာ၊ အိႏၵိယ အပါအ၀င္ အာရွတ၀ွိုက္က လက္ျဖင့္ စားေလ့ရွိပါတယ္။ ထူးျခားတာက တရုတ္အပါအ၀င္ တရုတ္မ်ိဳးႏြယ္၀င္ ကိုရီးယား၊ဂ်ပန္ ေတြကေတာ့ “တူ” ဟု ျမန္မာလိုေခၚေလ့ရွိေသာ ၀ါးျဖင့္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ တုတ္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ စားေလ့ရွိပါ၏။

ၾကံဳတံုးေျပာဦးမယ္.. က်ဳပ္တို႔ျမန္မာျပည္ဆိုတာတည္ေထာင္စဥ္ကတည္းက မိုးနဲေဒသ အလယ္ပိုင္းကစျပီး တိုင္ျပည္တခုရယ္လို႔ ျဖစ္လာေတာ့ ေရနဲနဲရွားတယ္.. အဲဒီေတာ့ အ၀ွာစြန္႔ျပီး ကိစၥ၀ိစၥျပီးရင္ တုတ္နဲ႔ Clean လုပ္ပါသတဲ့.. ေရွးျမန္မာမ်ား ညစ္ပတ္သည္ဟု မထင္ေစခ်င္ပါ.. သူတို႔လဲ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ သန္႔ရွင္းေအာင္ အေျဖရွွာခဲ့ၾကျခင္းသည္သာ..

ထားပါေတာ့(ဒါလဲသူသံုးေနၾကစကားတစ္ခုပါ)၊ တရုပ္ျပည္၏ မည္သည့္မင္းဆက္မွ စတင္၍ “တူ” ကိုသံုးစြဲခဲ့ပါသနည္း? ဘာေၾကာင့္ အစားတလုပ္စားရဖို႔အေရး ဒီတုပ္ေတြနဲ႔ ခဲရာခဲစစ္ စားေသာက္ၾကပါသနည္း..? Wikipedia တြင္ရွာၾကည့္ပါေသးသည္၊ ခိုင္လံုေသာ အေထာက္အထား မေတြ႕ရပါ။ ဒီကသတၱ၀ါေတြ ေန႔စဥ္ “တူ” နဲ႔စားတာၾကည့္ျပီး ငယ္ငယ္က မည္သူေျပာျပခဲ့သည္မသိေသာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို သတိရမိပါ၏။

ဒီလိုဗ်... က်ဳပ္တို႔ ေရွးျမန္မာရာဇ၀န္မွာ “ငတက္ျဖား” ဆိုတဲ့သူခိုးၾကီးဟာ အျခားေသာသူခိုးမ်ားႏွင့္မတူဘဲ သူမတူေအာင္ ကၽြမ္းက်င္ပါသတဲ့.. ဒါနဲ႔ဘဲ ခိုးလြန္းလို႔ ျမန္မာရွင္ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ ေရႊနားေတာ္ထိေရာက္ေအာင္ တိုင္တန္းမႈမ်ား ရွိလာပါေလေေရာ... ထံုးစံအတိုင္းေပါ့၊ ဘုရင္ၾကီးကိုတိုင္ေတာ့ သူခိုးဘယ္ဖမ္းပါ့မလဲ (သူခိုးမေျပာနဲ႔ ျခင္ေတာင္မိေအာင္ဖမ္းဘူးတာမဟုတ္ဘူး၊ သူမ်ားကျခင္မကိုက္ေအာင္ ေဘးက ယက္ခတ္ေပးရတာ)

“မင္းၾကီးမ်ား”

“ဘုရား”

“အမိန္႔ေတာမွတ္မယ္ နာခံေစဗ်ား.. ယၡဳတေလာတြင္း “ငတက္ျဖား” အမည္ရ သခိုးၾကီးဟာ ငါကိုေတာ္ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလ၌ တိုင္းသူျပည္သားတို႔၏ အိုးအိမ္စည္းစိမ္ကို ခိုးဆိုးေသာင္းၾကမ္းေနသည္ဟု ငါကိုယ္ေတာ္ ၾကားသိရေတာ္မူသည္။ ယၡဳခ်ိန္မွစ၍ ငါ၏ေရွ႕ေတာ္သို႔ေရာက္ေအာင္ အျမန္ဆံုး ဖမ္းစည္းေခၚေဆာင္လာရမည္။ အမိန္ေတာ္....”

“အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ အတိုင္းပါဘုရား”

ဟီး.. အဲဒီလို ေျပာမယ္ထင္တာပဲ.. :) ရမ္းတုပ္ၾကည့္တာ.. ကဲကဲ..ေရွ႕ဆက္စို႔.. ဒါနဲ႔ပဲ ဘူးသီးပတ္.. အဲေယာင္လို႔ မွဴးၾကီးမတ္ရာတို႔လဲ ဆင့္ကဲအမိန္႔ေတာ္ေတြ ေနရာအႏွံ႔ ျဖန္႔ထုတ္ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ.. ခုေခတ္လို email ေတြ gtalk ေတြမွမရွိဘဲ.. လူကိုယ္တိုင္ပဲ သြားၾကေျပာၾကေပါ့... ဒီလိုနဲ႔ သူခိုးၾကီးကို ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ျပီး ဖမ္းၾကတာ အင္မတန္ေတာ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ သူခိုးၾကီးလဲ ခိုးပဲခိုးတတ္ျပီး မေျပးတတ္ေတာ့ မိသြားတယ္ဆိုပဲ.. ျပီးေတာ့ ရွင္ဘုရင္ၾကီးေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ ဖမ္းစည္းျပီး ခစားေစသတဲ့..

“ေဟ့... ငါကိုယ္ေတာ္၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက့္ ေခါင္းငုံခစားေနတာ ဘယ္သူလဲကြယ့္..”

သူပဲ သူခိုးဖမ္းဆိုလို႔ ဖမ္းေခၚလာတာ ျမင္ရဲ႕သားနဲ႔ ေမးေနရေသးတယ္.. ဪ.. ရွင္ဘုရင္ေပပဲ.. နဲနဲေတာ့ ပဲမ်ားေပမေပါ့..

“မွန္လွပါဘုရား.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးၾကီး ငမိုက္သား သူခိုးၾကီး ငတက္ျဖား ပါဘုရား..”

ေအာင္မာ.. သူခိုးက ႏုေသးတယ္.. ဓျမရုပ္နဲ႔ အေျခာက္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္... ၾကံဳတံုးတြယ္ၾကည့္တာ... အေလွ်ာက္ေကာင္းရင္ အေထာင္းလြတ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားပံုၾကားဖူးထားပံုရေသာ သူခိုးၾကီးကဘဲ ဆက္ျပီး...

“မွန္ရာကို တင္ပါသည္ ဘုရား.. မလိမၼာ အခါတရာမိုက္ေလးမို႔ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါဘုရား... အရွင္မင္းၾကီး အမ်က္ေတာ္ရွ၍ သတ္ရင္လဲ ေသရမည့္သူပါဘုရား.. သနားသျဖင့္ အသက္ခ်မ္းသာခြင့္ေပးမွ ရွင္ရမည့္သူပါဘုရား.. အရွင္မင္းၾကီးလက္ခုပ္ေတာ္မွ ရွဴရွဴးလိုပါပဲဘုရား.. ရွဴလိုကရွဴ.. ေသာက္လိုက ေသာက္..” အဲ အဲ.. ေဖာတာ လြန္ကုန္ျပီ...

တကယ္တမ္းၾကေတာ့ ဘုရင္ၾကီးဟာ သူအုပ္စိုးစဥ္ကာလတြင္း အလြန္ၾကီးမားေသာ အပစ္မွလြဲ၍ “သတ္ေစ” ဟူေသာ အမိန္႔ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ မသံုးခ်င္တဲ့ သူတစ္ဦးျဖစ္သတဲ့.. ဒါ့အျပင္ ဘာသာတရားကို အလြန္ၾကည္ညိဳျပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ကိုယ္တိုင္မဖူးရလို႔ ဓတ္ေတာ္ေမြေတာ္တို႔ကိုဘဲ ဘုရားရွင္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိသကဲ့သို႔ ရည္မွန္းျပီး အလြန္ၾကည္ညိဳေလးစားသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သတဲ့... အဲ.. ဒါ့အျပင္ တရုတ္ျပည္ကလာတဲ့ သံတမန္ သတင္းေတာ္အရ တရုတ္ႏိုင္ငံမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဓတ္ေတာ္ေမြေတာ္ျဖစ္ေသာ စြယ္ေတာ္ျမတ္တစ္ဆူ ရွိတယ္ဆိုတာကို သိထားေလရဲ႕… ဒါနဲ႔ပဲ…

“ကဲကဲရွိေစေတာ့ ေမာင္မင္းငတက္ျဖား၊ သို႔ေသာ္လည္း သင္သည္ ခိုးသည့္အတတ္ပညာတြင္ အလြန္ကၽြမ္းက်င္သည္ဟု က်ဳပ္သိရွိရေတာ္မူသည္။ သင္၏ ခိုးေသာအမႈတို႔ ေျပေပ်ာက္ေစျခင္းငွာ တရုပ္ျပည္တြင္ ရွိသည့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဓတ္ေတာ္ေမြေတာ္ျဖစ္ေသာ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို သင္၏ပညာျဖင့္ ငါ၏ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္သို႔ ပင့္ေဆာင္ေတာင္ မူလာရမည္” ဟု စိတ္ထဲရွိရာ အမိန္႔ေတာ္ကို မွတ္လိုက္ပါေလသတဲ့…

ငတက္ျဖားၾကီးခမ်ာလည္း တသက္ႏွင့္တကိုယ္ တစ္ခါမွ တရုတ္ျပည္ေရာက္ဖူးတာ မဟုတ္။ ဒါေပမယ့္… ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ…. ငတက္ျဖားဆိုတာကလည္း နာမည္တလံုးနဲ႔ ေနတာမဟုတ္လား.. သူခိုးတို႔မည္သည္ ရေအာင္ခိုးႏိုင္ရမည္ဟူေသာ မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲ၊လံုးလတို႔ႏွင့္ တရုတ္ သိုင္း၀တၱဳထဲကအတိုင္း မည္သို႔မည္ပံု ျပဳလိုက္သည္မသိ.. တရုတ္ဘုရင္ၾကီး၏ နန္းေဆာင္ထဲကို ေရာက္သြားတယ္ဆိုပဲ.. တရုတ္ဘုရင္ၾကီး တရုတ္အရက္ေတြ ေသာက္ျပီး အိပ္ေမာၾကေနခ်ိန္မွာ ငတက္ျဖားၾကီးဟာ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို ခိုးယူပင့္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါသတဲ့.. ဒါနဲ႔ ျပန္မယ္အလုပ္မွာ သြားေလးႏွစ္ေခ်ာင္း ေရွ႕ကိုအတန္ငယ္ ေခါေနျပီး တေခါေခါနဲ႔ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ဘုရင္ၾကီးကို က်ီဆယ္လိုတာနဲ႔ ပါလာတဲ့ ကြန္းအစ္ထဲက ထံုးတစ္တို႔ယူျပီး ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ႏွဖူးမွာ သူ ခိုးယူသြားမွန္း သိေအာင္ “ငတက္ျဖား” လို႔ ေရးခဲ့ပါေလေရာ.. ေတာ္ေတာ္ေနာက္တဲ့ေကာင္.. ဟီး.. က်ဳပ္လိုပဲ..

ေနာက္တေန႔ တရုတ္ဘုရင္ၾကီး ညီလာခံက်င္းပေတာ့ ဒီေလာက္စစ္တပ္ေတြ အထပ္ထပ္ ေစာင့္ၾကပ္ ထားတဲ့ၾကားက သူကိုးကြယ္ရာ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို ခိုးယူခံရတဲ့အျပင္ ႏွဖူးမွာပါ စာေရးခံရေတာ့ ေတာ္ေတာ့ကို ေဒါသ တြက္ေနေလရဲ႕…

“၀ သိစိတ္စိုးလယ္.. ၀ ပစ္စီးကိုလည္းခူးလယ္.. ၀ကိုလည္း စူစူကားကား ႏွီဖူးမွာ စာရီးလယ္.. ၀လို႔ စီလုပ္ေတြ တီေလာက္ ညံ့ရလား.. တီေန႔ကစပီး ျမီမာတြီ ခ်ီးကူးလဲ့တုတ္နဲ႔ပီး ထီမင္းစားၾကေလာ့” ဆိုျပီး အလြန္ျပင္ထန္တဲ့ အမိန္႔ကို ခ်လိုက္ပါေလေရာ…

အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး တရုတ္ေတြ “တူ” နဲ႔စားတဲ့ အေလ့အထ ျဖစ္လာပါသတဲ့ကြယ္.. ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ.. ေမာင္ညီမေလးတို႔ တေတြလဲ “တူ” နဲ႔စားေသာက္တိုင္း ဒီပံုျပင္ေလးကို အမွတ္ရၾကပါကြယ္….

ဪ.. ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ေကာင္မေလးရဲ႕ ညစာကိုေရာ သူမဘယ္လိုစားသံုးေနပါသလဲ…?
“တူ” နဲ႔မစားျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းမိပါ၏။ ။